دعای بوحمزه ثمالی
1-إِلَهِی لاَ تُؤَدِّبْنِی بِعُقُوبَتِكَ وَ لاَ تَمْكُرْ بِی فِی حِیلَتِكَ مِنْ أَیْنَ لِیَ الْخَیْرُ یَا رَبِ‏
خدایا مرا به عقاب خود ادب مفرماو به مجازات عملم به مكر و به عقوبت ناگهانیت غافلگیر مكن اى خدا كجا خیرى توانم یافت

2-وَ لاَ یُوجَدُ إِلاَّ مِنْ عِنْدِكَ وَ مِنْ أَیْنَ لِیَ النَّجَاهُ وَ لاَ تُسْتَطَاعُ إِلاَّ بِكَ‏
در صورتى كه خیر جز پیش تو نیست و از كجا راه نجاتى خواهم جست و حال آنكه جز به لطف تو نجات میسر نیست

3-لاَ الَّذِی أَحْسَنَ اسْتَغْنَى عَنْ عَوْنِكَ وَ رَحْمَتِكَ وَ لاَ الَّذِی أَسَاءَ وَ اجْتَرَأَ عَلَیْكَ‏
اى خدا نه آنكس كه نیكوكار است از یارى تو و لطف و رحمتت مستغنى است و نه آنكه بدكار است و بر حكم تو بى‏باكى كرده

4-بِكَ عَرَفْتُكَ وَ أَنْتَ دَلَلْتَنِی عَلَیْكَ وَ دَعَوْتَنِی إِلَیْكَ وَ لَوْ لاَ أَنْتَ لَمْ أَدْرِ مَا أَنْتَ‏
من تو را به تو شناختم و تو مرا بر وجود خود دلالت فرمودى و بسوى خود خواندى و اگر تو نبودى من نمى‏دانستم تو چیستى

5-الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِی أَدْعُوهُ فَیُجِیبُنِی وَ إِنْ كُنْتُ بَطِیئاً حِینَ یَدْعُونِی‏
ستایش خداى را كه من او را مى‏خوانم و او اجابت مى‏كند و هر چند وقتى كه او مرا مى‏خواند كندى و كاهلى مى‏كنم

6-وَ الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِی وَكَلَنِی إِلَیْهِ فَأَكْرَمَنِی وَ لَمْ یَكِلْنِی إِلَى النَّاسِ فَیُهِینُونِی‏
ستایش خداى را كه كار مرا به حضرتش واگذاشت و گرامیم داشت و به غیرش وانگذاشت تا خوارم گرداند

7-وَ الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِی یَحْلُمُ عَنِّی حَتَّى كَأَنِّی لاَ ذَنْبَ لِی فَرَبِّی أَحْمَدُ شَیْ‏ءٍ عِنْدِی وَ أَحَقُّ بِحَمْدِی‏

و سپاس خداى را كه از خطا و گناهانم حلم و بردبارى كرد چنانكه گویى گناهى از من سر نزده است پس خداى من پیشم محبوبترین موجود است و به حمد و ستایش من او را سزاوارتر از همه عالم است‏

8-وَ أَنَّ الرَّاحِلَ إِلَیْكَ قَرِیبُ الْمَسَافَهِ وَ أَنَّكَ لاَ تَحْتَجِبُ عَنْ خَلْقِكَ إِلاَّ أَنْ تَحْجُبَهُمُ الْأَعْمَالُ (الْآمَالُ) دُونَكَ‏

و هر كه بسوى تو سفر كند راهش بسیار نزدیك و تو از نظر بصیرت خلق پنهان نیستى جز آنكه آمال و آرزوهایى كه به غیر تو دارند حجاب آنها از شهود جمالت گردیده است

9-مَعْرِفَتِی یَا مَوْلاَیَ دَلِیلِی (دَلَّتْنِی) عَلَیْكَ وَ حُبِّی لَكَ شَفِیعِی إِلَیْكَ‏
معرفتم به تو اى مولاى من دلیل و رهبر من بسوى توست و محبتم نزد حضرتت واسطه و شفیع من است

10-وَ أَنَا وَاثِقٌ مِنْ دَلِیلِی بِدَلاَلَتِكَ وَ سَاكِنٌ مِنْ شَفِیعِی إِلَى شَفَاعَتِكَ‏
و من از دلیل خود چون تو راهنماى منى مطمئنم و از شفیعم چون تو مى‏پذیرى دلم آرام است

11-أَدْعُوكَ یَا سَیِّدِی بِلِسَانٍ قَدْ أَخْرَسَهُ ذَنْبُهُ رَبِّ أُنَاجِیكَ بِقَلْبٍ قَدْ أَوْبَقَهُ جُرْمُهُ‏
اى سید من تو را مى‏خوانم به زبانى كه از فرط گناه لال گردیده اى پروردگار با تو راز و نیاز مى‏كنم با دلى كه از كثرت جرم به وادى هلاكت در افتاده

12-أَدْعُوكَ یَا رَبِّ رَاهِباً رَاغِباً رَاجِیاً خَائِفاً إِذَا رَأَیْتُ مَوْلاَیَ ذُنُوبِی فَزِعْتُ‏
اى خدا تو را میخوانم با دلى كه هراسان و ترسان است از قهر تو و امیدوار به كرم توست چون به گناهان خود من مى‏نگرم زار مى‏نالم

13-وَ إِذَا رَأَیْتُ كَرَمَكَ طَمِعْتُ فَإِنْ عَفَوْتَ (غَفَرْتَ) فَخَیْرُ رَاحِمٍ وَ إِنْ عَذَّبْتَ فَغَیْرُ ظَالِمٍ‏
و چون به كرم بى‏پایان تو نظر مى‏كنم امیدوار مى‏گردم پس اگر مرا ببخشى رواست كه تو بهترین مهربانى و اگر عذاب كنى ستم نكرده‏اى

14-یَا خَیْرَ مَنْ دَعَاهُ دَاعٍ وَ أَفْضَلَ مَنْ رَجَاهُ رَاجٍ‏
اى بهترین كسى كه اهل دعا به درگاهش رو آورند و نیكوتر شخصى كه امیدواران بر او عرض نیاز كنند

15-وَ مَا أَنَا یَا رَبِّ وَ مَا خَطَرِی هَبْنِی بِفَضْلِكَ وَ تَصَدَّقْ عَلَیَّ بِعَفْوِكَ‏
و من ذره ناچیز اى خدا كیستم مرا به فضل و كرمت ببخش و به عفو و رحمتت بر من منت گذار

16-أَیْ رَبِّ جَلِّلْنِی بِسَتْرِكَ وَ اعْفُ عَنْ تَوْبِیخِی بِكَرَمِ وَجْهِكَ‏
اى پروردگار من كردار زشتم در پرده دار و از گناهانم به بزرگوارى ذاتت درگذر

17-فَلَوِ اطَّلَعَ الْیَوْمَ عَلَى ذَنْبِی غَیْرُكَ مَا فَعَلْتُهُ وَ لَوْ خِفْتُ تَعْجِیلَ الْعُقُوبَهِ لاَجْتَنَبْتُهُ‏
اگر بر گناهم كسى غیر از تو آگاه مى‏شد البته آن گنه نمى‏كردم و اگر از تعجیل مى‏ترسیدم هم از خطا اجتناب مى‏نمودم.

18-فَلَكَ الْحَمْدُ عَلَى حِلْمِكَ بَعْدَ عِلْمِكَ وَ عَلَى عَفْوِكَ بَعْدَ قُدْرَتِكَ‏
پس ستایش تو را مى‏كنم بر مقام حلمت بعد از علم ازلیت و بر صفت عفوت پس از قدرت كاملت

19-أَیْنَ سَتْرُكَ الْجَمِیلُ أَیْنَ عَفْوُكَ الْجَلِیلُ أَیْنَ فَرَجُكَ الْقَرِیبُ أَیْنَ غِیَاثُكَ السَّرِیعُ‏
كجاست پرده پوشى عظیم تو كجاست عفو بزرگوارانه تو كجاست گشایش نزدیك تو كجاست فریادرسى سریع تو

20-تُبْدِئُ بِالْإِحْسَانِ نِعَماً وَ تَعْفُو عَنِ الذَّنْبِ كَرَماً
هم اول با خلق احسان مى‏كنى هم به كرمت از گناهانشان مى‏گذرى

21-فَمَا نَدْرِی مَا نَشْكُرُ أَ جَمِیلَ مَا تَنْشُرُ أَمْ قَبِیحَ مَا تَسْتُرُ
نمى‏دانم شكر كدام را بجاى آرم آیا شكر نیكیهایى كه از من معروف كردى یا زشتیهایى كه پرده پوشى نمودى

22-فَوَ عِزَّتِكَ یَا سَیِّدِی لَوْ نَهَرْتَنِی (انْتَهَرْتَنِی) مَا بَرِحْتُ مِنْ بَابِكَ وَ لاَ كَفَفْتُ عَنْ تَمَلُّقِكَ‏

بارى قسم به مقام عزت و بزرگیت اى سید من كه اگر مرا از درگاهت برانى هرگزز از این در به جایى نمى‏روم و از تملق و التماس به حضرتت دست برنمى‏دارم

23-یَا رَبِّ هَذَا مَقَامُ مَنْ لاَذَ بِكَ وَ اسْتَجَارَ بِكَرَمِكَ وَ أَلِفَ إِحْسَانَكَ وَ نِعَمَكَ‏
اى خدا این است مقام آنكس كه به درگاه تو روى آورده و به لطف و كرمت پناه جسته و با نعم و احسانت الفت گرفته

24-أَنْتَ إِلَهِی أَوْسَعُ فَضْلاً وَ أَعْظَمُ حِلْماً مِنْ أَنْ تُقَایِسَنِی بِفِعْلِی وَ خَطِیئَتِی‏
اى خداى من فضل وسیع بى‏پایان و حلم عظیم بى‏انتهایت برتر از آن است كه مرا با فعل من و گناه من مقایسه نمایى

25-اللَّهُمَّ تُبْ عَلَیَّ حَتَّى لاَ أَعْصِیَكَ‏
اى خدا حال توبه‏اى به من عطا كن كه دیگر هرگز معصیت نكنم

26-سَیِّدِی أَنَا الصَّغِیرُ الَّذِی رَبَّیْتَهُ وَ أَنَا الْجَاهِلُ الَّذِی عَلَّمْتَهُ‏
اى سید من من آن طفل صغیرم كه توام پرورانیدى و آن نادانم كه توام دانش بخشیدى

27-أَنَا الَّذِی عَلَى سَیِّدِهِ اجْتَرَى أَنَا الَّذِی عَصَیْتُ جَبَّارَ السَّمَاءِ
منم آن بنده‏اى كه بر مولاى خود جرأت و جسارت نموده منم آنكه خداى جبار آسمان را نافرمانى كرده

28-أَنَا الَّذِی أَعْطَیْتُ عَلَى مَعَاصِی الْجَلِیلِ (الْمَعَاصِی جَلِیلَ) الرُّشَا أَنَا الَّذِی حِینَ بُشِّرْتُ بِهَا خَرَجْتُ إِلَیْهَا أَسْعَى‏

من آن كسم كه بر معصیتهاى بزرگ رشوه داده من آن كسم كه هنگامى كه مژده پیش آمد گناهى به او دادند بسوى آن گناه شتابان مى‏رفت

29-وَ قَدْ نَزَلْتُ مَنْزِلَهَ الْآیِسِینَ مِنْ خَیْرِی (حَیَاتِی) فَمَنْ یَكُونُ أَسْوَأَ حَالاً مِنِّی‏
و اینك به جایى رسیده‏ام كه از خوبى و اصلاح نفس خود به كلى ناامیدم‏پس از من بدحال و سیه روزگارتر كیست

30-إِنْ أَنَا نُقِلْتُ عَلَى مِثْلِ حَالِی إِلَى قَبْرِی (قَبْرٍ) لَمْ أُمَهِّدْهُ لرَقْدَتِی وَ لَمْ أَفْرُشْهُ بِالْعَمَلِ الصَّالِحِ لِضَجْعَتِی‏

واى اگر من با چنین حال منتقل شوم به جانب قبرى كه براى خوابگاه خود مهیا نكرده و با عمل صالح فرش در آن بستر نگستردم

31-وَ مَا لِی لاَ أَبْكِی وَ لاَ أَدْرِی إِلَى مَا یَكُونُ مَصِیرِی‏
و چرا نگریم در صورتى كه نمى‏دانم مصیرم تا كجاست

32-وَ أَرَى نَفْسِی تُخَادِعُنِی وَ أَیَّامِی تُخَاتِلُنِی وَ قَدْ خَفَقَتْ عِنْدَ (فَوْقَ) رَأْسِی أَجْنِحَهُ الْمَوْتِ‏

و اكنون مى‏بینم كه نفس با من خدعه مى‏كند و روزگار با من مكر مى‏ورزد در حالى كه عقاب مرگ بر سرم پر و بال گشوده است

33-فَمَا لِی لاَ أَبْكِی أَبْكِی لِخُرُوجِ نَفْسِی أَبْكِی لِظُلْمَهِ قَبْرِی أَبْكِی لِضِیقِ لَحْدِی أَبْكِی لِسُؤَالِ مُنْكَرٍ وَ نَكِیرٍ إِیَّایَ‏

پس چرا نگریم مى‏گریم بر جان دادنم مى‏گریم بر تاریكى قبرم مى‏گریم بر تنگى جاى ابدى خودم مى‏گریم براى سؤال منكر و نكیر

34-أَبْكِی لِخُرُوجِی مِنْ قَبْرِی عُرْیَاناً ذَلِیلاً حَامِلاً ثِقْلِی عَلَى ظَهْرِی‏
بر آن حالتى كه از قبر برهنه و خوار و ذلیل بیرون آمده و بار سنگین اعمالم را بر پشت گرفته‏ام مى‏گریم

35-وَ إِلَیْكَ تَأْمِیلِی وَ قَدْ سَاقَنِی إِلَیْكَ أَمَلِی‏

آرزویم به تو منتهى است و امید من مرا به درگاه تو مى‏كشد

36-إِلَهِی ارْحَمْنِی إِذَا انْقَطَعَتْ حُجَّتِی وَ كَلَّ عَنْ جَوَابِكَ لِسَانِی وَ طَاشَ عِنْدَ سُؤَالِكَ إِیَّایَ لُبِّی‏

اى خدا در آن هنگام كه حجتم قطع مى‏شود و زبانم از جوابت لال و عقل و هوشم مضطرب مى‏گردد در آن حال بر من ترحم فرما

37-فَلاَ تُحْرِقْنِی بِالنَّارِ وَ أَنْتَ مَوْضِعُ أَمَلِی وَ لاَ تُسْكِنِّی الْهَاوِیَهَ فَإِنَّكَ قُرَّهُ عَیْنِی‏
مرا به آتش (قهرت) مسوزان كه تو محل امیدوارى منى و در هاویه دوزخم جاى مده كه تو روشنى چشمم و نشاط قلب منى

38- ارْحَمْ فِی هَذِهِ الدُّنْیَا غُرْبَتِی‏
خدا در این دنیا به حال غربتم رحم كن

49-وَ اغْفِرْ لِی مَا خَفِیَ عَلَى الْآدَمِیِّینَ مِنْ عَمَلِی وَ أَدِمْ لِی مَا بِهِ سَتَرْتَنِی‏
و گناهانى را كه از چشم مردم پنهان است بر من ببخش و لطفى كه به آن گناهم را مستور كرده‏اى برقرار دار

40-وَ ارْحَمْنِی صَرِیعاً عَلَى الْفِرَاشِ تُقَلِّبُنِی أَیْدِی أَحِبَّتِی‏
باز هم ترحم كن آنگاه كه در بستر مرگ افتاده‏ام و قادر بر حركت نیستم و دست دوستان مرا حركت مى‏دهد

41-وَ تَفَضَّلْ عَلَیَّ مَمْدُوداً عَلَى الْمُغْتَسَلِ یُقَلِّبُنِی (یُغَسِّلُنِی) صَالِحُ جِیرَتِی‏
و تفضل فرما آنگاه كه در وقت غسل دادن دست همسایگان صالح به راست و چپم مى‏گرداند

42-وَ تَحَنَّنْ عَلَیَّ مَحْمُولاً قَدْ تَنَاوَلَ الْأَقْرِبَاءُ أَطْرَافَ جَنَازَتِی وَ جُدْ عَلَیَّ مَنْقُولاً قَدْ نَزَلْتُ بِكَ وَحِیداً فِی حُفْرَتِی‏

و لطف و مهربانى كن‏آنگاه كه خویشانم اطراف جنازه‏ام را برگرفته‏اند و آنگاه كه از این جهان رخت بر بستم و در قبر بر حضرتت غریب و تنها وارد شدم

43-وَ ارْحَمْ فِی ذَلِكَ الْبَیْتِ الْجَدِیدِ غُرْبَتِی حَتَّى لاَ أَسْتَأْنِسَ بِغَیْرِكَ‏
بر من ببخش و در آن منزل تازه بر غربتم ترحم فرما تا آنجا هم انس و الفت به غیر تو نگیرم

44-وَ إِلَى مَنِ الْفِرَارُ مِنَ الذُّنُوبِ إِذَا انْقَضَى أَجَلِی سَیِّدِی لاَ تُعَذِّبْنِی وَ أَنَا أَرْجُوكَ‏
و بسوى كه از گناهانم آنگاه كه اجلم فرا رسد توانم گریخت اى آقاى من مرا عذاب مكن چرا كه به تو امیدوارم

45-سَیِّدِی عَبْدُكَ بِبَابِكَ أَقَامَتْهُ الْخَصَاصَهُ بَیْنَ یَدَیْكَ یَقْرَعُ بَابَ إِحْسَانِكَ بِدُعَائِهِ‏
اى آقاى من بنده مسكین تو رافقر و بیچارگی به درگاه كرم تو باز داشته و حلقه بر در احسانت به دعا مى‏زند



46-إِلَهِی إِنْ أَدْخَلْتَنِی النَّارَ فَفِی ذَلِكَ سُرُورُ عَدُوِّكَ وَ إِنْ أَدْخَلْتَنِی الْجَنَّهَ فَفِی ذَلِكَ سُرُورُ نَبِیِّكَ‏

اى خدا اگر مرا در آتش برى در این صورت دشمنت (شیطان) شاد مى‏شود و اگر در بهشت برى پیغمبرت شاد خواهد شد

47-وَ أَنَا وَ اللَّهِ أَعْلَمُ أَنَّ سُرُورَ نَبِیِّكَ أَحَبُّ إِلَیْكَ مِنْ سُرُورِ عَدُوِّكَ‏
و من قسم به خدا یقین دارم كه تو سرور پیغمبرت را از سرور دشمنت به مراتب بیشتر دوست داری .
شیخ عباس قمی- مفاتیح الجنان