مناجات العارفینِ1- إِلَهِی قَصُرَتِ الْأَلْسُنُ عَنْ بُلُوغِ ثَنَائِكَ كَمَا یَلِیقُ بِجَلاَلِكَ وَ عَجَزَتِ الْعُقُولُ عَنْ إِدْرَاكِ كُنْهِ جَمَالِكَ
اى خدا زبانها از بلوغ به حد ثنا و ستایشى كه سزاوار توست قاصر و عقلها از ادراك كنه جمالت عاجز است
2-وَ انْحَسَرَتِ الْأَبْصَارُ دُونَ النَّظَرِ إِلَى سُبُحَاتِ وَجْهِكَ وَ لَمْ تَجْعَلْ لِلْخَلْقِ طَرِیقاً إِلَى مَعْرِفَتِكَ إِلاَّ بِالْعَجْزِ عَنْ مَعْرِفَتِكَ
و دیدهها از نزدیكى به انوار جمالت خسته و نابینا و براى خلق راهى به مقام معرفتت الا به اظهار عجز از معرفتت قرار ندادى
3-إِلَهِی مَا أَلَذَّ خَوَاطِرَ الْإِلْهَامِ بِذِكْرِكَ عَلَى الْقُلُوبِ
اى خداى من چقدر لذت بخش است یاد تو كه به الهام بردلها خطور كند
4-فَأَعِذْنَا مِنْ طَرْدِكَ وَ إِبْعَادِكَ وَ اجْعَلْنَا مِنْ أَخَصِّ عَارِفِیكَ وَ أَصْلَحِ عِبَادِكَ
ماراازطردكردن ودورى ازدرگاهت پناه ده وماراازعارفان خاص خودواصلح ترین بندگانت قرار ده